გადადგომამდე რამდენიმე თვით ადრე გერმანიის კანცლერი ანგელა მერკელი ვაშინგტონში  ჯო ბაიდენთან შესახვედრად მიემგზავრება. ეს მოვლენა ტრანსატლანტიკური ჰარმონიის აღდგენის სიმბოლო უნდა გახდეს, თუმცა ამისთვის მხარეებს რეალობის შელამაზება მოუწევთ.

მერკელიც და ბაიდენიც დონალდ ტრამპს ხელს უშლიდნენ - მათ შორის იმის გამო, რომ ისინი მრავალმხრივი ურთიერთობების მომხრეები იყვნენ და ნაციონალიზმს უარყოფდნენ. ამიტომაც, ბაიდენს მერკელის მხარდაჭერის იმედი ჰქონდა, განსაკუთრებით რუსეთთან და ჩინეთთან დაპირისპირებაში.

თუმცა, ამის ნაცვლად გერმანიის კანცლერმა ამერიკის პრეზიდენტი ორჯერ დაამცირა - პირველად დეკემბერში, ბაიდენის ინაუგურაციამდე, როდესაც ის ჩინურ-ევროპულ საინვესტიციო შეთანხმებას დათანხმდა - მერკელი ვაშინგტონისთვის პეკინთან ბრძოლაში მხარდაჭერის გამოცხადებას არ ჩქარობს და პირიქით - ჩინეთთან ურთიერთობებში ევროპისთვის მანევრის სივრცის შენარჩუნებას ცდილობს.

თუმცა, კიდევ უფრო დიდი დამცირება ამერიკისთვის რუსული გაზსადენის „ჩრდილოეთის ნაკადი-2“-ს საკითხში გერმანიის კანცლერის სრულიად უპრინციპო პოზიცია იყო.

ახალი მილსადენი, რომლის 90% უკვე დასრულებულია, სტრატეგიულ მიზნებს ემსახურება: ევროპაში გაზის უკრაინული ტრანზიტის შეწყვეტას, რაც კიევს შემოსავლებს შეუმცირებს და რუსული შანტაჟის წინაშე სრულიდ დაუცველს დატოვებს.

„ყველაფერი შესაძლებელია, თუმცა, თანამშრომლობის გაგრძელებისთვის საჭირო იქნება ჩვენი უკრაინელი პარტნიორების მხრიდან კეთილი ნება“, - განაცხადა რუსეთის პრეზიდენტმა ვლადიმირ პუტინმა უკრაინული ტრანზიტის მომავალზე საუბრისას.

„ჩრდილოეთის ნაკადი-2“-სგან გეოპოლიტიკურ საფრთხეს პოლონეთი, ბალტიის ქვეყნები, საფრანგეთი, ევროკავშირი, და ევროპის სხვა მოკავშირეები აცნობიერებენ, თუმცა, გერმანელები, სირაქლემებივით, თავს ქვიშაში ჯიუტად მალავენ. დაუჯერებელია, მაგრამ ანგელა მერკელი დღემდე აცხადებს, რომ ეს პროექტი სრულიად კომერციულია და პოლიტიკასთან საერთო არაფერი აქვს.

ტრამპის ადმინისტრაცია პროექტის შეჩერებას სანქციებით ცდილობდა, თუმცა, ბაიდენის ადმინისტრაციამ ამ პოლიტიკის გაგრძელებაზე უარი განაცხადა. მაგრამ, აგვისტოში კონგრესი ახალი სანქციების შემოღებას, სავარაუდოდ, ისევ მოითხოვს და ბაიდენს საკუთარი პოზიციის დაცვა გაუჭირდება.

გერმანელები ნერვიულობენ - სექტემბერში ქვეყანაში საპარლამენტო არჩევნები ტარდება, რამდენიმე თვეში კი ახალი მთავრობა ჩამოყალიბდება. ამიტომაც, უკვე თითქმის გადამდგარი კანცლერის ვიზიტი ვაშინგტონში დიდ ინტერესს იწვევს - ვაშინტონში მას იმ გეოპოლიტიკური არეულობის მოგვარება მოუწევს, რომელიც მან თავად შექმნა.

მერკელი ამ კუთხით სხვადასხვა ინიციატივებით გამოდის - ერთ-ერთია რუსულ-უკრაინული საგაზო შეთანხმენის 2024 წლამდე გაგრძელება. მაგრამ გაიზიარებს თუ არა მის მიდგომას პუტინი, რომლისთვისაც საერთაშორისო ნორმების იგნორირება ჩვეული ამბავია - ძნელი სათქმელია.

გერმანიისთვის ერთ-ერთი ვარიანტია „ჩრდილოეთ ნაკადი-2“-დან გაზის მიღებაზე უარის თქმა იმ შემთხვევაში, თუ რუსეთი უკრაინულ ტრანზიტს შეაჩერებს. თუმცა, ეს ნაკლებად სავარაუდოა - დასავლეთ ევროპა, განსაკუთრებით კი გერმანია, რუსულ გაზზე იმდენადაა დამოკიდებული, რომ ასეთი გამბედაობის ფუფუნება არა აქვს.

მეორე ვარიანტია - უკრაინის გაძლიერების და მის მიერ შემოსავლების ახალი წყაროების მოძიების ხელშეწყობა. ეს კარგი იდეაა, „ჩრდილოეთ ნაკადი-2“-ით და მის გარეშეც, თუმცა, ეს უკრაინას რუსული შანტაჟისგან ვერ დაიცავს.

რეალობა ისაა, რომ რუსული გაზსადენის გააფთრებული დაცვა მერკელის რეპუტაციაზე ძალიან უარყოფითად აისახება. ასე რომ, მერკელის და ბაიდენის გაღიმებულ სახეებს ყურადღებას ნუ მიაქცევთ - მათ მძიმე საუბარი მოუწევთ.

bloomberg.com