ნავთობის შემდეგ, ევროკავშირში ფიქრი რუსული ბუნებრივი გაზის შეზღუდვის შესახებაც დაიწყეს. სპეციფიკიდან გამომდინარე პროცესი უფრო რთული და გრძელვადიანი იქნება. უმთავრეს ჩამნაცვლებლად ამერიკული და ყატარული გათხევადებული გაზი განიხილება, შემდეგ სხვა ქვეყნებიდან, მათ შორის აზერბაიჯანიდან იმპორტის ზრდა. დარჩენილი დეფიციტი კი ქარისა და მზის ენერგიის ათვისების დაჩქარებით უნდა შეივსოს.

ევროკავშირი რუსეთისგან წლიურად 150 მლრდ კუბურ მეტრ ბუნებრივ გაზს ყიდულობს, რაც საშუალო წლიური მოხმარების დაახლოებით 40%-ს შეადგენს. 40% ძალიან ბევრია და მიწოდების უეცარი შეწყვეტა კონტინენტს მნიშვნელოვანი ეკონომიკური პრობლემების წინაშე დააყენებს.

Deutsche Welle-ს ცნობით რუსული გაზის მესამედი - 50 მლრდ კუბური მეტრი გათხევადებული გაზით იგივე LNG-თ უნდა ჩანაცვლდეს. არსებული მილსადენებით იმპორტი 10 მლრდ კუბური მეტრით უნდა გაიზარდოს. ამ შემთხვევაში ბაზარზე 2 მიმწოდებელი ჩანს ალჟირი და აზერბაიჯანი. მზის პანელებმა და ქარის ტურბინებმა თავის მხრივ 25 მლრდ კუბური მეტრის მოხმარების ჩანაცვლება უნდა უზრუნველყონ.

საიდან უნდა ჩანაცვლდეს დარჩენილი 65 მლრდ კუბური მეტრი? ევროპა და განსაკუთრებით გერმანია დილემის წინაშე დგანან. ფუკუშიმას კატასტროფის შემდეგ გერმანიამ ატომური ელექტროსადგურების დახურვა დაიწყო. ერთმანეთის მიყოლებით იხურება არაეკოლოგიური ნახშირზე მომუშავე თბოელექტროსადგურებიც. სასწორის ერთ მხარეს რისკი და გარანტირებული გარემოს დაბინძურებაა, მეორე მხარეს კი რუსული ომის მანქანის დაფინანსების გაგრძელება.

ჩერნობილისგან განსხვავებით ფუკუშიმას ტრაგედია ცუნამმა გამოიწვია. გერმანიას ოკეანეზე გასასვლელი არ აქვს. დახურულ ზღვებში ცუნამები არ ხდება და შესაბამისი უსაფრთხოების ნორმების დაცვით რისკების მინიმალიზება ხდება შესაძლებელი.

წიაღისეული საწვავიდან ნახშირი ყველაზე იაფი, მაგრამ ამავე დროს გარემოს ყველაზე მეტად დამაბინძურებელია. ატმოსფეროში ნახშირორჟანგის კონცენტრაციის რეკორდი ყოველწლიურად იხსნება. ასეთ გარემოში არათუ Homo sapiens-ს 2.3 მლნ წლის წინ დაბადებულ Homo habilis-საც არ უცხოვრია. ევროკავშირი, რომელიც წლების განმავლობაში ათობით მლრდ ევროს ფასად გარემოზე ზემოქმედების შერბილებას ცდილობდა, ახლა იძულებული ხდება მძიმე გადაწყვეტილებაზე დაფიქრდეს.

ევროპის ზოგიერთი ქვეყანა მაგალითად ჩრდილოეთ მაკედონია და ბოსნია ჰერცოგოვინა და მოლდოვა რუსულ გაზზე 100%-ითაა დამოკიდებული. მათგან არც ერთი ევროკავშირის წევრი არაა. შესყიდვის აკრძალვამდე და მიწოდების შეწყვეტამდე ლიეტუვასა და ფინეთის დამოკიდებულებაც 90%-ს აჭარბებდა, მაგრამ ისინი ბევრ გაზს არც ადრე მოიხმარდნენ. მდგომარეობა ყველაზე მძიმე ინდუსტრიულ გერმანიაშია, სადაც მოხმარებული ბუნებრივი გაზის 50%-ის წყარო რუსეთია. კიელის მსოფლიო ეკონომიკის ინსტიტუტის მკვლევარ სტეფან კოტსის დაანგარიშებით რუსულ გაზზე უარის თქმა გერმანიას 2022-2023 წლებში, 400 000 სამუშაო ადგილს და €220 მლრდ შემოსავალს დააკარგვინებს, რაც თავის მხრივ ქვეყნის მშპ-ის 6.5%-ის ექვივალენტურია.

ჯერჯერობით გაზის ემბარგო სანქციათა პაკეტში არ მოხვედრილა. აიკრძალა მხოლოდ ნავთობის იმპორტი, ისიც მხოლოდ ტანკერებით და არა მილსადენით.