საქართველოში სახელმწიფო კომპანიების აბსოლუტური უმრავლესობა ზარალიანია. მათგან ერთ-ერთი გაერთიანებული წყალმომარაგების კომპანიაა, რომლის ზარალმაც 2020 წელს 205 მლნ ლარს და ბოლო 5 წელიწადში 460 მლნ ლარს მიაღწია, თუმცა წყალმომარაგების პრობლემა რეგიონებში დღემდე არ მოგვარებულა და პრემიერისვე აღიარებით, 2030 წლამდე ვერც მოგვარდება.
2020 წელს გაერთიანებულმა წყალმომარაგების კომპანიამ შემოსავლის სახით 39 მლნ ლარი მიიღო, რასაც 30 მლნ ლარი სახელმწიფო სუბსიდია და 3.5 მლნ ლარი სხვა შემოსავალიც დაემატა. ფინანსურმა ხარჯებმა კი იმავე წელს 193 მლნ ლარს მიაღწია. საკურსო სხვაობით მიყენებულმა ზარალმა 9 მლნ-ს გადააჭარბა. ელექტროენერგიაში 17 მლნ ლარი იქნა გადახდილი, ცვეთის ხარჯებმა 19 მლნ-ს გადააჭარბა, თანამშრომლებზე ხელფასების სახით კი 24 მლნ ლარი გაიცა. ყველა ხარჯის გათვალისწინებით ზარალმა 2020 წელს 205 მლნ ლარი შეადგინა.
2020 გამორჩეული ზარალის მოცულობით იყო და არა ზოგადად ზარალით. 2016 წელი გაერთიანებული წყალმომარაგების კომპანიამ 65 მლნ ლარიანი ზარალით დაასრულა, 2017 წელი 64 მლნ ლარიანი ზარალით, 2018 წელს ზარალიც მოცულობა 40 მლნ-მდე შემცირდა, მაგრამ 2019 წელს 85 მლნ-მდე გაიზარდა. 2016-2020 წლებში კომპანიამ ჯამში 460 მლნ ლარით იზარალა.
2016-2020 წლებში გაერთიანებული წყალმომარაგების კომპანიის აქტივების მოცულობა, მეტწილად ძირითადი საშუალებების ხარჯზე, 409 მლნ-დან 1.192 მლრდ ლარამდე გაიზარდა, მაგრამ წყალმომარაგების პრობლემა ვერც ამ ფაქტმა გადაჭრა.
შპს „საქართველოს გაერთიანებული წყალმომარაგების კომპანია“ 2010 წლის 14 იანვარს დაარსდა. კომპანიის ძირითადი საქმიანობა წყლის მოპოვება, დამუშავება და შემდგომ საქართველოს რეგიონებში მცხოვრებ აბონენტებისთვის მიწოდებაა. წყლის მიწოდება რეგულირებადი საქმიანობაა და ტარიფებს სემეკი განსაზღვრავს.
კომპანიის სტრუქტურა თბილისის სათაო ოფისის, 11 რეგიონული ფილიალისა და 56 სერვისცენტრისგან შედგება. დასაქმებულთა რაოდენობა 2900-ს აღწევს, მათგან 12% ადმინისტრაციის თანამშრომელია, 31% კომერციული სექტორის, 57% კი ტექნიკური სფეროსი. კომპანია რეგიონებში 324 000 საყოფაცხოვრებოს და 23 000 არასაყოფაცხოვრებო აბონენტს ემსახურება.
წყლის ტარიფი რეგიონებში ფიზიკური პირებისთვის ძირითადად ტონაზე 50 თეთრს შეადგენს, გამონაკლისი ფოთია სადაც ტონა წყალი 80 თეთრი ღირს, იურიდიული პირებისთვის კი ფასი 9-ჯერ მეტი - 4.50 ლარია.
რიგი ინვესტიციების მიუხედავად 24 სთ-იანი წყალი იშვიათობაა. პატარა ქალაქებსა და სოფლებში უკეთეს შემთხვევაში წყალი ყოველდღე მოდის, მაგრამ მხოლოდ რამდენიმე საათით. ზოგ სოფელში მხოლოდ კვირაში ერთხელ და ზოგან კიდევ უფრო იშვიათად.
გასულ წელს ცნობილი გახდა, სამთავრობო გეგმის შესახებ. სახელმწიფო 10 წლის მანძილზე 9 მლრდ ლარის დახარჯვას გეგმავს. პროგრამის ფარგლებში 24 სთ-იან წყალმომარაგებაზე დიდი ქალაქები 2025 წლამდე უნდა გადავიდეს, სოფლები და პატარა ქალაქები კი 2030 წლამდე.
გიორგი ელიზბარაშვილი
გაერთიანებული წყალმომარაგების კომპანია
