კანადა ფსონს იმიგრაციაზე დებს.  ქვეყნის ხელისუფლება იმედოვნებს, რომ კანადის ეკონომიკაში მუშახელის ნაკლებობის კომპენსირებას  ჩასულების უპრეცედენტო ტალღის ხარჯზე მოახდენს. მუშახელის პრობლემა მოსახლეობის დაბერებამ და ბეიბი ბუმერების (1946-64 წლებში დაბადებული თაობა) მასობრივმა პენსიაზე გასვლამ გაამწვავა. თუმცა, როგორც ჩანს, ყველა კანადელი არ არის მზად, მიესალმოს უცხოელების ასეთ დიდ რაოდენობას.

ნოემბრის დასაწყისში კანადის ფედერალურმა ხელისუფლებამ  გრანდიოზული გეგმების შესახებ გამოაცხადა: მომავალი წლის იანვრიდან 2025 წლის ბოლომდე ქვეყნის მთავრობა ყოველწლიურად 500 000 იმიგრანტის მიღებას გეგმავს. ანუ მომდევნო სამი წლის განმავლობაში, კანადის მოსახლეობა სულ 1,5 მილიონი ადამიანით უნდა გაიზარდოს. ერთ სულ მოსახლეზე გადათვლით, ეს დაახლოებით რვაჯერ მეტია იმაზე, რამდენის მიღებასაც  გაერთიანებული სამეფო გეგმავს და ოთხჯერ მეტი, იმაზე, რამდენის ქვეყანაში დასახლებასაც აშშ-ს ადმინისტრაცია მოელის.

თუმცა, ბოლოდროინდელი საზოგადოებრივი აზრის გამოკითხვა აჩვენებს, რომ კანადის ხელისუფლების გეგმები სრულად არ ასახავს ქვეყნის მაცხოვრებლების განწყობას, რომელთაგან ბევრს ეშინია უცხოელთა ასეთი მასიური შემოდინების.

უკვე ათწლეულებია, კანადა მიზანმიმართულად ხელს უწყობს ქვეყანაში ახალი მაცხოვრებლების შედინებას იმ მიზნით, რომ შეინარჩუნოს  მოსახლეობა და ეკონომიკამ ზრდა განაგრძოს. ამასთან იმიგრანტებს ენიჭებათ კანადაში მუდმივი ბინადრობის უფლება, მაგრამ არა  მოქალაქეობა.

გასულ წელს კანადაში ბინადრობის ნებართვა 405 000-მა ადამიანმა მიიღო, რაც ქვეყნის ისტორიაში ყველაზე მაღალი მაჩვენებელია.

მიზეზები მარტივი არითმეტიკით აიხსნება, როგორც ბევრ სხვა განვითარებულ ქვეყანაში, კანადაში შობადობა განუხრელად იკლებს, ხოლო მაცხოვრებელთა საშუალო ასაკი პირიქით, სტაბილურად იზრდება. მსგავსი მონაცემები საფრთხეს ქმნის, რომ კანადა პენსიონერთა ქვეყნად გადაიქცევა, რომლის უზრუნველყოფაც შრომისუნარიან მოსახლეობას უფრო და უფრო გაუჭირდება. ეს კი იმას ნიშნავს, რომ თუ ქვეყანას ეკონომიკის გაზრდა და განვითარება სურს, იმიგრანტების გარეშე ამას ვერ მოახერხებს.

კანადაში სამუშაო ძალის ზრდა უკვე თითქმის სრულად იმიგრაციითაა განპირობებული, ხელისუფლების პროგნოზით, ამით იქნება განპირობებული 2032 წლისთვის მოსახლეობის ზრდაც.

დღეს კანადაში ყოველი მეოთხე ადამიანი სხვა ქვეყნიდანაა. G7-ის ყველა სხვა სახელმწიფოში ეს მაჩვენებელი შედარებით დაბალია.

კანადაში, ისტორიულად, საზოგადოებაში იმიგრაციის მხარდაჭერა ყოველთვის მაღალი იყო. მაგრამ ეს არ ნიშნავს იმას, რომ ქვეყანაში იმიგრანტების შედინების გამო, არანაირი შეშფოთება არ არსებობს.

ბოლო წლებში გაიზარდა  შეერთებული შტატებიდან კანადის საზღვრის უკანონო გადაკვეთის შემთხვევები. ამ თემის აქტუალიზაციას კი მუდმივად ახდენს ულტრამემარჯვენე შეხედულებების მქონე პოპულისტური პარტია  - კანადის სახალხო პარტია, რომელიც 2018 წელს გამოჩნდა.

კანადაში იმიგრაციისადმი დამოკიდებულება რეგიონების მიხედვით განსხვავებულია. შედარებით სკეპტიკურად არის განწყობილი კვებეკი, სადაც კანადის მოსახლეობის თითქმის მეოთხედი ცხოვრობს. როდესაც ქვეყნის მთავრობამ წელიწადში 500 000-მდე მიგრანტის მიღების გეგმების შესახებ გამოაცხადა, კვებეკის ავტონომიურმა პროვინციამ, რომელსაც შეუძლია დააწესოს საკუთარი კვოტები იმიგრანტების ნაკადისთვის, განაცხადა, რომ დათანხმდება არაუმეტეს 50 000 ადამიანის მიღებას. კვებების პრემიერ-მინისტრი მიიჩნევს, რომ იმიგრანტების დიდმა ნაკადმა შესაძლოა რეგიონში ფრანგული ენის პოზიციები შეასუსტოს.

სხვა რეგიონის მაცხოვრებლები შეშფოთებულნი არიან საცხოვრებლის ხელმისაწვდომობის თემით.  მიუხედავად იმისა, რომ კანადას განსახლებისთვის დიდი ადგილი აქვს, დიდ ქალაქებში - როგორიცაა ტორონტო და ვანკუვერი, რომელზეც ქვეყნის მოსახლეობის 10% მოდის, საბინაო მდგომარეობა ისედაც ძალიან რთულია.

კანადის სოციოლოგიური ინსტიტუტისა და კანადის კვლევის ასოციაციის მიერ ჩატარებულმა გამოკითხვამ აჩვენა, რომ გამოკითხულთა სამი მეოთხედი პირველ რიგში შეშფოთებულია იმით, თუ როგორ იმოქმედებს მთავრობის საიმიგრაციო გეგმა საცხოვრებელსა და სოციალურ სერვისებზე. გამოკითხულთა თითქმის ნახევარი (49%) მიიჩნევს, რომ წელიწადში 500 000 ვიზიტორი ძალიან ბევრია, ხოლო გამოკითხულთა მესამედზე ნაკლები (31%) ამ გეგმას ეთანხმება.

კანადა სხვა დასავლური ქვეყნებისგან იმითაც გამოირჩევა, რომ მისი საიმიგრაციო პოლიტიკის ძირითადი მიმართულება ეკონომიკურია. ამჟამინდელი ბინადრობის ნებართვის მფლობელთა ნახევარზე მეტმა ქვეყანაში გადასვლა პროფესიული უნარების გამო შეძლო და არა ოჯახის გაერთიანების პროგრამით.

მთავრობა იმედოვნებს, რომ 2025 წლისთვის ეს მაჩვენებელი 60%-მდე გაიზრდება.

ქვეყანამ ასეთ შედეგებს მიაღწია 1960-იან წლებში ქულების სისტემაზე გადასვლის გამო, რომელიც პრიორიტეტს ანიჭებს ქვეყანაში მოთხოვნადი ცოდნისა და უნარების მქონე მიგრანტებს. კანადისგან განსხვავებით, ბრიტანეთში და შეერთებულ შტატებში ეკონომიკური ემიგრანტების უმეტესობა თავდაპირველად უნდა იყოს მოწვეული დამსაქმებლების მიერ. კანადაში, ბინადრობის ნებართვის განმცხადებელს მოწვევის ქონის შემთხვევაში, შესაძლოა, დამატებითი ქულები მიენიჭოს, თუმცა ეს არ არის აუცილებელი პირობა განაცხადის შეტანისას.

კანადა არა მხოლოდ მეტ მიგრანტს იღებს ეკონომიკური კატეგორიიდან, არამედ ის ასევე შედის ლტოლვილებისთვის ყველაზე ღია ქვეყნებს შორის.

მომზადებულია BBC-ის მიხედვით