დღეს რუსეთიდან ხორბლის იმპორტი საქართველოში შეწყვეტილია, თუმცა ფქვილის იმპორტი გრძელდება, უფრო მეტიც, რუბლში ანგარიშსწორება ხდება. იმის გამო, რომ რუსეთი საქართველოსთან ახლოა, ბიზნესს იქედან შემოტანილი ფქვილისგან გამომცხვარი პროდუქტი ბევრად იაფი უჯდება, ვიდრე, ევროპული, რადგან საბოლოო პროდუქტის თვითღირებულებაში თავს იყრის ტრანსპორტის, ადგილზე გადამუშავების და ყველა ტიპის ხარჯი, რომლის კალკულაციაც აჩვენებს, რომ რუსული ფქვილისგან გამომხვარი პურის გაყიდვით ბევრად დიდი მოგება რჩება, ვიდრე სხვა ქვეყნიდან შემოტანილი ხორბლისგან მიღებული ფქვილით დამცხვარი პროდუქტის რეალიზაციისას, ანუ ბიზნესი, ერთმნიშვნელოვნად არათანაბარ პირობებში ექცევა, რამაც, შესაძლოა, გააჩინოს დამატებითი სტიმული იმპორტიორებში გადმოერთონ რუსულ ბაზარზე. ამან კი, საბოლოოდ, შესაძლოა, ქვეყნის სასურსათო მომარაგება კიდევ უფრო დამოკიდებული გახადოს რუსეთზე.

რამდენად რეალურია ეს რისკი, – ამ კითხვით “დისტრიბუტორთა ბიზნეს ასოციაციის” პრეზიდენტს, ივა ჭყონიას, მივმართეთ, რომელმაც ეს შესაძლებლობა კატეგორიულად გამორიცხა.

მისი განმარტებით, რუსეთი რუსეთ-უკრაინის ომამდეც, ახლაც და ომის შემდეგაც დარჩება საქართველოსთვის ყველაზე მიმზიდველ და იაფ ბაზრად, თუმცა მისი არასტაბილურობა განაპირობებს იმას, რომ სულ უფრო მეტი იმპორტიორი ცდილობს მასზე უარის თქმას.

“რუბლის კურსი ბოლო დროს მყარდება და დაახლოებით იმ ნიშნულზეა, რაც ომამდე იყო. რიგ პროდუქტებზე რუსეთმა ფასები გაზარდა. სანქციებს საქართველო არ შეუერთდა, რაც ეკონომიკურად წორი იყო. რუსულ იმპორტზე უარი რომ გვეთქვა, აქ პროდუქცია ბევრად გაძვირდებოდა. ჩვენ ღარიბი ქვეყანა ვართ და, ბუნებრივია, ვეძებთ პროდუქციის იაფად შემოტანის გზებს. პირობითად, ერთმა იმპორტიორმა რომ რუსეთიდან შემოტანოს პროდუქცია და მეორემ ჩეხეთიდან, ჩეხური, პირობითად, ზეთი ეღირება 20 ლარი, რუსული კი – 10 ლარი. ანუ ბიზნესი ექცევა არათანაბარ პირობებში. სანამ რუსეთის ბაზარი არსებობს, ეს მუდამ ასე იქნება. მაგალითად, ზეთის შემთხვევაში, ჩვენ ვცდილობთ ბრაზილიიდან, არგეტინიდან, მექსიკიდან შემოვიტანოთ მზესუმზირისა და სიმინდის ზეთი, მაგრამ იქ დამატებითი 12%-იანი გადასახადი გვაქვს, იმის გარდა, რომ ლოგისტიკური ხარჯი გვაქვს მეტი, ვიდრე რუსეთიდან იმპორტის შემთხვევაში. ვმუშაობთ, რომ რაღაცნაირად ალტერნატიული ბაზრების ფასი იყოს კონკურენტული და თუ კონსენსუსამდე მივედით, რომ მოიხსნას გადასახადი, მაშინ განვიხილავთ მათ ალტერნატიულ ბაზრებად, რადგან, ამ შემთხვევაში, არგენტინული, მექსიკური და ბრაზილიური ზეთი შეძლებს, კონკურენცია გაუწიოს ფასით რუსულ პროდუქტს, რადგან რუსეთმა ახლა კვოტირების სისტემა აამოქმედა, დამატებით 60%-ით გაზარდა ფიქსირებული გადასახადი. იმის გამო, რომ რუსეთი არასტაბილური ბაზარია, ქართველი იმპორტიორები ცდილობენ სხვა ბაზრებზე გადაერთონ,” – ამბობს ჭყონია და დასძენს, რომ საქართველოს რუსულ ბაზარზე დამოკიდებულება ომის შემდეგ არ გაზრდილა და არც მომავალში გაიზრდება.

ჩვენს კითხვაზე, სად არის აქ სახელმწიფოს როლი და ვისი პასუხისმგებლობაა ბიზნესისთვის თანაბარი პირობების უზრუნველყოფა, ივა ჭყონია გვეუბნება, რომ სახელმწიფო ამ პროცესში საერთოდ არ უნდა ერეოდეს, წინააღმდეგ შემთხვევაში, დაირღვევა თავისუფალი ბაზრის პრინციპი.

“რა შუაშია სახელმწიფო? რა უნდა ქნას სახელმწიფომ? – რეგულაცია აამოქმედოს? გადასახადი დაუწესოს რამე რუსულ იმპორტს მაღალი? ჩვენ ხო ღარიბი ქვეყანა ვართ და იაფ პროდუქტს ვეძებთ? სახელმწიფო საერთოდ არ უნდა ჩაერიოს ამ პროცესში. საქართველო თავისუფალი სავაჭრო სივრცეა და ყველაფერს მოთხოვნა-მიწოდება და ბიზნესი თავად დაარეგულირებს,” –ამბობს  ჭყონია. 

წუარო: “აგრო სიახლეები”