„მთელ მსოფლიოში,  ქალაქებში საცობს ქმნის მანქანების იმაზე დიდი რაოდენობა, ვიდრე ქუჩათა ქსელს შეუძლია გატარება. მაგრამ მნიშვნელოვანია, თუ რატომ მივიღეთ ეს გაზრდილი რაოდენობა“ - ამის შესახებ, რადიო „კომერსანტის“ გადაცემაში „კომერსანტის დილა“  სატრანსპორტო საკითხების ექსპერტმა ელენე ხუნდაძემ ისაუბრა. მისი თქმით, არსებობს ურბანული ტრანსპორტის დაგეგმვის ორი მიდგომა, ერთი არის ის, რომლის გატარებასაც დღეს მერია ცდილობს, ანუ დაბალანსებული სატრანსპორტო სისტემის შექმნა, მეორე კი მანქანაზე ორიენტირებული სისტემის შექმნაა.

„ამ მეორე მიდგომის მთავარი ფოკუსი არის ის, რომ მანქანამ სწრაფად გაიაროს, როდესაც პატარა შეფერხებაა მოხსნიან შუქნიშანს, რომ არ შეფერხდეს მოძრაობა, გააფართოებენ გზას ტროტუარის ხარჯზე,  მაღალი სიჩქარეს დაუშვებენ, ბევრი პარკირებაა მიწოდებული და ეს ყველაფერი ფეხით მოსიარულეების და საზოგადოებრივი ტრანსპორტის მოქმედებას  და შემდგომ ოპერირებას აუარესებს, რის  შედეგადაც საზოგადოებრივი ტრანსპორტით, ველოსიპედით და ფეხით სიარული უფრო და უფრო მოუხერხებელი ხდება და მანქანით გადაადგილების მაჩვენებელი იზრდება.

მანქანას აქვს ძალიან ბევრი უარყოფით შედეგი, ეს არის გამონაბოლქვი და ხმაური , რაც ძალიან დიდი პრობლემაა და ა.შ , რეალურად ვიღებთ იმას, რომ მანქანა ხდება არა თავისუფალი არჩევანი, არამედ იძულება,  მანქანაზე  დამოკიდებულები ვხდებით მოკლე მანძილის შემთხვევაშიც, სადაც  ქალაქში სხვა საშუალებები უნდა იყოს.  გასაგებია, რომ არის  ადგილები სადაც  მანქანა  ყოველთვის  საჭირო  იქნება, მაგრამ თბილისში გვაქვს კილომეტრ ნახევარზე მანქანის ნაკადის საკმაოდ მაღალი მაჩვენებელი და ის 20% - ს შეადგენს , საერთო მოძრაობას, რომ ეს 20%  გამოვაკლოთ თავისუფლად მივიღებთ გამტარობას“, - აღნიშნა ელენე ხუნდაძემ.

რაც შეეხება ქალაქში  ესტაკადების მშენებლობას, ხუნდაძის  თქმით ესტაკადა გამოსავალი არ არის, რადგან მას  საცობი ერთ ადგილიდან მეორეზე გადააქვს, შესაბამისად მანქანები აღნიშნულ მანძილს სწრაფად გაივლიან, მაგრამ პირველივე  კვანძზე, სადაც  პატარა  შეფერხება დახვდებათ, მთელი ნაკადი იქ დაგროვდება.

„რეალურად არსებობს ცნება, რომ 5-6 წელიწადში ესტაკადა ისევ იჭედება და ამის ნათელი მაგალითი გვაქვს, ეს არის  გმირთა მოედნის ესტაკადა და ე.წ. ახალი გზა, რომელიც მანქანების გაზრდილ რაოდენობას ვეღარ ატარებს“, - აღნიშნა ელენე ხუნდაძემ.

ხუნდაძის  თქმით, ყველაზე დიდი შეცდომა, რაც მერიამ დაუშვა 18 მეტრიანი ავტობუსების შემოყვანის  დაგვიანებაა, მისივე თქმით, მერიამ პანდემიის  წელი ვერ გამოიყენა იმისთვის, რომ ეს საკითხი უფრო სწრაფად გადაეჭრა და არც მედიის  და არც NGO - ების მხრიდან, ამ საკითხის  დაჩქარებაზე,  მერიას  ზეწოლა არ ჰქონია.

„იმედია,  ამის  მოწყობას 5-7 წელი არ  დასჭირდება და უფრო  მალე  გაკეთდება, მთავარია,  რომ  ალტერნატივა იყოს. სიჩქარის  შემცირება ითვლება  ყველაზე ეფექტურ  ინსტრუმენტად იმისთვის, რომ ხალხი საზოგადოებრივ ტრანსპორტზე  გადაჯდეს. ძალიან ბევრ  დიდ ქალაქში სინგაპურში, ლონდონში და სხვა  ევროპულ  ქალაქებში დამატებით  მანქანაზე  მიმართულია  საცობის  გადასახადი. ზოგან ცენტრალურ უბნებში  შესასვლელად ადამიანები  იხდიან  გადასახადს, თუმცა  ჩვენნაირ ქალაქში ეს მისაღები  ინსტრუმენტი  არ მგონია.

თუმცა სიჩქარის  შემცირება  სხვა  მხრივაც  მნიშვნელოვანია, დღეს  თბილისში  ძალიან მაღალი სიჩქარე გვაქვს დაშვებული, საგზაო  უსაფრთხოება კატასტროფულია, წელიწადში  100 ადამიანი ავარიის  შედეგად იღუპება“, - აღნიშნა ელენე ხუნდაძემ.

ხუნდაძის  თქმით დღეს ავტობუსების  დამატება ქალაქს არაფერს მისცემს, უფრო  დიდი  ეფექტის მომტანი ავტობუსის  ზოლების მოწყობაა, გამომდინარე იქიდან , რომ ავტობუსი  საცობში  ხვდება, ის კონკრეტულ დროში გარკვეული რაოდენობის რეისს ვეღარ  ახერხებს და შესაბამისად,  გაჩერებაზეც ხალხის დიდი ნაკადი  ხვდება.

 თაკო კვაჭანტირაძე