„პირველ რიგში შეგახსენებთ, რომ საქართველოში მცურავი გაცვლითი კურსის რეჟიმი მოქმედებს, რომლის პირობებში ცენტრალური ბანკის მიზანი არ არის და ვერც იქნება გაცვლითი კურსის რაიმე კონკრეტულ ნიშნულზე დაჭერა. გაცვლითი კურსის მაჩვენებელი ბაზარზე მოთხოვნა-მიწოდების შესაბამისად განისაზღვრება. კურსის მოკლევადიანი დინამიკა და მერყეობა ბაზრის კონიუნქტურასა და მოლოდინებზეა დამოკიდებული, ხოლო საშუალო და გრძელვადიან კურსს განსაზღვრავს ისეთი ფუნდამენტური მაკროეკონომიკური ფაქტორები, როგორებიცაა საქონლისა და მომსახურების იმპორტისა და ექსპორტის დინამიკა, ფულადი გზავნილები და სხვა საგარეო ეკონომიკური მაჩვენებლები“, — ამის შესახებ „კომერსანტს“ ეროვნულ ბანკში კითხვაზე, როდის ერევა სავალუტო ბაზარზე ეროვნული ბანკი, საპასუხოდ განუცხადეს.

„მცურავი გაცვლითი კურსის რეჟიმი შოკების ავტომატურად შთანთქმას ეხმარება, მაშინ როდესაც ფიქსირებული ან მართვადი კურსის პირობებში კურსი მოკლევადიან პერიოდში უფრო სტაბილურია, მაგრამ რისკების დაგროვებას განაპირობებს, განსაკუთრებით მიმდინარე ანგარიშის მაღალი დეფიციტის პირობებში, და, საგარეო ან საშინაო შოკების დროს, შეიძლება ერთ დღეში გაცილებით უფრო მკვეთრად გაუფასურდეს, ვიდრე იმავე ქვეყანაში მცურავი გაცვლითი კურსი წლების განმავლობაში გაუფასურდებოდა. ეკონომიკური ზრდისა და მაკროეკონომიკური სტაბილურობისათვის მცურავი კურსის უპირატესობა ღია და მცირე ზომის ეკონომიკაში უფრო მეტად ჩანს. საქართველოს ეკონომიკა კი სწორედ მცირე ზომის ღია ეკონომიკას წარმოადგენს - ჩვენი საქონლისა და მომსახურების საგარეო ვაჭრობა მთლიანი შიდა პროდუქტის 100%-ზე მეტია. შესაბამისად, საქართველოს შემთხვევაში, ცალსახა არჩევანი გვაქვს: ან კურსის მოკლევადიანი (თუმცა არაპოპულარული) მერყეობა და გრძელვადიანი კურსის მეტი სტაბილურობა, ან კურსის გრძელვადიანი და მდგრადი გაუფასურება. მოგეხსენებათ, რომ ეროვნული ბანკი არის ორგანიზაცია, რომელიც ყველაზე მეტადაა გრძელვადიან მიზნებზე ორიენტირებული და მისი პოლიტიკა მიმართულია დაბალანსებული გადაწყვეტილებების მიღებაზე იმ თვალსაზრისით, რომ ფასების სტაბილურობას მიაღწიოს ყველაზე ნაკლები საზოგადოებრივი დანახარჯით. სწორედ ამ გაგებით, ეროვნული ბანკის თითოეული გადაწყვეტილება ყოველთვის ოქროს შუალედის ძიებაა.

ზემოთქმულიდან გამომდინარე, ეროვნული ბანკი სავალუტო ბაზარზე მაშინ ერევა, როდესაც ინტერვენციით ჭარბი მერყეობის (როგორც გაუფასურების, ისე გამყარების მხარეს) შემცირება შესაძლებელია ისე, რომ ამან საფრთხე არ შეუქმნას კურსის საშუალო და გრძელვადიან სტაბილურობას. ეს კი, ძირითადად, მაშინ ხდება, როდესაც ბაზარზე მის მოცულობასთან შედარებით მსხვილი გარიგება იდება ან ლიკვიდობის დროებითი ნაკლებობაა. ასევე გასათვალისწინებელია, რომ სავალუტო ინტერვენციების გავლენა ასიმეტრიულია: იგი ეფექტიანია, როდესაც კურსის გამყარება ხდება, მაგრამ ნაკლებად ეფექტიანია გაუფასურების დროს. საქართველოში სავალუტო ბაზრის განვითარების არსებული დონიდან გამომდინარე ინტერვენციები ორივე მხარეს ხდება, თუმცა ეფექტიანობის ასიმეტრიულობას ეროვნული ბანკი ყოველთვის ითვალისწინებს“, — აღნიშნავენ სებ-ში.