Labocea-ს ლაბორატორიაში ჩატარებულმა კვლევამ, რომელიც ასოციაციის Agir pour l'environnement (გარემოს დაცვის აქტი) დაკვეთით ჩატარდა, სხვადასხვა ბრენდის ჩამოსხმული წყლის შემადგენლობა შეისწავლა. გამოქვეყნებულ კვლევის ანგარიშში ნათქვამია, რომ ამ წყლების 78%-ი შეიცავს მიკროპლასტიკურ ნაწილაკებს, ხოლო ყველაზე მეტი მიკრონაწილაკი აღმოჩნდა ბავშვთათვის განკუთვნილ ბრენდირებულ წყალში. კვლევის მიხედვით, ქვეყანაში ყოველი ბავშვი წელიწადში საშუალოდ 131 ლიტრ წყალს მოიხმარს და მონაცემებმა აჩვენა, რომ ბავშვი, რომელიც ამ წყალს სვამს, ყოველწლიურად საშუალოდ 16000 მიკროპლასტიკას იღებს.

მეცნიერებმა, რომლებმაც ჩაატარეს კვლევა, აღნიშნეს, რომ ეს შედეგები საგანგაშოა და დასძინეს, რომ შესწავლილი ბოთლები ადრე გამოუყენებელი იყო.

მიკროპლასტიკა გარემოში ექვემდებარება ინტენსიურ გამოკვლევებს. 

აღსანიშნავია, რომ ზოგადად არსებულმა კვლევებმა, ცხადყო, რომ მიკროპლასტიკა ​გვხვდება პროდუქტებში, რომლებსაც ყოველდღიურად ვიყენებთ, როგორიცაა ჩამოსხმული წყალი და კოსმეტიკა. პლასტმასი ძალიან ნელა დეგრადირდება გარემოში, ხოლო ჩვენს წყლის გარემოში პლასტმასის დიდი რაოდენობა იწვევს ზღვის ორგანიზმებზე მავნე ზემოქმედების გაზრდას.

მიკროპლასტიკის განმარტება არის მცირე ზომის პლასტმასის ნაწილაკები, რომლებიც 1 მმ-ზე ნაკლებია, მიკროპლასტიკის უმეტესობა 5 მმ-ზე ნაკლებია. მიკროპლასტიკა არის პლასტმასის ძალიან მცირე ნაჭრები (მიკრო მძივები), რომლებიც გამოიყენება ჯანმრთელობისა და სილამაზის პროდუქტების დანამატების სახით. პლასტმასის მარცვლები, რომლებიც გამოიყენება ნედლეულად მრეწველობაში, ტრანსპორტირებისა და წარმოების დროს უნებლიედ ვრცელდება გარემოში. ამ ნაწილაკებს პირველადი ნაწილაკები ეწოდება. მიკროპლასტიკა ასევე შეიძლება მიღებული იყოს უფრო დიდი პლასტმასის ნამსხვრევებისგან, რომლებიც იშლება უფრო პატარა ნაჭრებად. ამ ნაწილაკებს მეორად ნაწილაკებს უწოდებენ. 

გამოკვლევებმა აჩვენა, რომ ზღვაში მიკროპლასტმასის ძირითადი წყაროა საბურავების ცვეთა და ეროზია, ხელოვნური ტურფი, პლასტიკური ბოჭკოები ქსოვილებიდან და სამრეწველო წარმოების პლასტმასის მარცვლები. დაბინძურებას ასევე ხელს უწყობს ჯანმრთელობისა და სილამაზის საშუალებები (როგორიცაა კბილის პასტა და საპონი), რომლებიც შეიცავს მიკრო მძივებს.

გადამუშავების ნაცვლად გარემოში გადაყრილი პლასტმასი საბოლოოდ გადაიქცევა პატარა პლასტმასის ნაწილაკებად.

გაუგებარია, რამდენი ნაწილაკია გამოწვეული გზის ცვეთითა და ხელოვნური ტურფით წყლის რეცეპტორებში. ამასთან, ჯანმრთელობის პროდუქტებისა და სამრეცხაოების სინთეზური ბოჭკოებისგან მიღებული მიკროპლასტიკა ზღვაში ჩადის ჩამდინარე წყლის საშუალებით.

მიკროპლასტიკა გვხვდება როგორც წყალში, ასევე ნალექში. პლასტმასის ბიოდეგრადირება ხდება ძალიან ნელა, ხოლო ზღვის ორგანიზმებს, როგორიცაა მიდიები, ხამანწკები და თევზები, შეუძლიათ ნაწილაკების ჭამა. ამან შეიძლება გამოიწვიოს შიმშილი და სიკვდილიც კი. პლასტმასის დანამატები, მაგალითად ალის შემანარჩუნებელი ნივთიერებები, შეიძლება ტოქსიკური იყოს ზღვის ორგანიზმებისთვის და კვების ჯაჭვში მყოფი ადამიანებისთვის.