სურსათის უსაფრთხოების რისკის ფონზე, როცა მთელი მსოფლიო მოსავლიანობის შემცირების რისკებზე საუბრობს, საქართველოს რეგიონებში ხალხი მიწების დამუშავებას მამაპაპური მეთოდით ცდილობს. ამის მიზეზი  მექანიზაციის მაღალი ხარჯია, რის შესაძლებლობას ფერმერების დიდი ნაწილი, განსაკუთრებით მცირემიწიანები, მოკლებული არიან.

როგორც ჩანს, ამ მხრივ საგაზაფხულო სამუშაოებზე ფერმერთა ხელშემწყობი პროექტის გავლენაც ჯერჯერობით უმნიშვნელოა, მით უმეტეს, დახმარება გლეხების დიდ რაოდენობას ჯერ კიდევ არ მიუღია.

აჭარაში მცხოვრები აგროექსპერტი პაატა აროშიძე, რომელიც საგაზაფხულო სამუშაოების მიმდინარეობას უშუალოდ აკვირდება, ,,კომერსანტთან“ ამბობს, რომ მოსახლეობა მიწების დამუშავებას მამაპისეული გუთნითა და კავით ცდილობს.

,,სოფლის მეურნეობის დიდი პრობლემაა ის, რომ ტექნოლოგია დაბალ დონეზეა. მოსავლის მოსაყვანად სოფლების მოსახლეობა იყენებს ისეთ მეთოდს, რომელიც 40-50 წლის წინ გამოიყენებოდა. შესაბამისად, დარგი დაბალგანვითარებადია. საგაზაფხულო სამუშაოებს რომ თვალყური მივადევნოთ, ბევრ ისეთ ოჯახს ვნახავთ, სადაც მიწები ძველი მეთოდით მუშავდება. ამასთან, ჩვენთან ახლა მიიღეს კანონი გენმოდიფიცირებული სათესლე პროდუქციასთან დაკავშირებით, რომლის შემოტანა დაუშვებელია. თუმცა დიდი ხნის განმავლობაში სწორედ ასეთ თესლი გამოიყენებოდა, რამაც გამოიწვია მოსავლის გაუარესება და ხარისხს თავისი დაღი დაასვა. ამასთან მიწები დანაწევრებულია და დიდ ეკონომიკურ ეფექტს ვერ იძლევა. საუკეთესო შემთხვევაში, გლეხს 3-4 ჰა მიწა შეიძლება ჰქონდეს, რაც წარმოების ზრდისთვის საკმარისი არ არის“, - ამბობს პაატა აროშიძე.

ექსპერტი ფიქრობს, რომ მთავრობის მხრიდან გაკეთებული ერთი შეხედვით დამაიმედებელი განცხადებების მიუხედავად, წელს მოსავლიანობის ზრდა სერიოზულ გამოწვევად დარჩება.

,,ხვნა-თესვისთვის საჭირო ტექნიკაზე მუნიციპალიტეტს და დაინტერესებულ პირებსაც ფიზიკურად მარტივად მიუწვდება  ხელი, მაგრამ დიდ ხარჯთანაა დაკავშირებული. ტექნიკის დაქირავებასთან ერთად, საწვავის ფასი ცალკე დიდი პრობლემაა. ამიტომ ურჩევნიათ, მიწა  სახნისით დაამუშაონ და ხშირად ოჯახის სამყოფ მოსავალსაც ვერ იღებენ.  ნამატი პროდუქცია არ იქმნება. გლეხი კმაყოფილია იმით, რა მოსავალიც  მოჰყავს და მცირედსაც ბაზარზე გაყიდის, მაგრამ მას მეტი ინტერესი არ აქვს. 1 ჰა მიწის დამუშავება გლეხს თუ 500 ლარი დაუჯდება, რა რაოდენობის პროდუქცია უნდა მოიწიოს მან, რომ უღირდეს შრომა. ჩვენი პრობლემა სურსათის რაოდენობა და ხარისხია. სიძვირის გამო პროდუქტის შესაწამლად შხამ-ქიმიკატებს სავარაუდოდ ნაკლებად გამოიყენებენ, რაც ნატურალური მეურნეობისთვის კარგიცაა, მაგრამ მოსავალს მცირე რაოდენობას მივიღებთ“, - აცხადებს ,,კომერსანტთან“ პაატა აროშიძე.

რაც შეეხება მთავრობის მხრიდან დახმარებას, როგორც ცნობილია, მიმდინარე წლის 10 მაისიდან, „სასოფლო-სამეურნეო დანიშნულების მიწის ნაკვეთების მესაკუთრეთა ხელშეწყობის სახელმწიფო პროგრამა” ამოქმედდა. პროგრამის ბიუჯეტი 35 მლნ ლარია.

სახელმწიფო პროგრამის ფარგლებში, აგროქულები ჯერჯერობით 200 ათასამდე ფერმერს  დაერიცხა.

დარიცხული სუბსიდიის ოდენობა შეადგენს 3,480,345 ლარს, საიდანაც სპეციალიზირებულ სავაჭრო ობიექტებში უკვე განაღდებულია 1,157,644 ლარი.

მარი ჩიტაია