საგაზაფხულო სამუშაოები ბოლო ფაზაშია, თუმცა წელს გაწეული სამუშაოების ხარისხი მკვეთრად გაუარესებულია. ამის ერთ-ერთ მიზეზად მუშახელის ნაკლებობა მიიჩნევა. როგორც აგრარული სფეროს ექსპერტი პაატა აროშიძე ,,კომერსანტთან“ ამბობს, შრომისუნარიანი ადამიანების დიდი დეფიციტია, რაც შესრულებული სამუშაოს ხარისხსა და მოცულობაზე უარყოფითად მოქმედებს.

,,პანდემიის საწყის ეტაპზე, როცა ვირუსის შიშით ქალაქში ემიგრირებული მოსახლეობის ნაწილი სოფლებს დაუბრუნდა, ბევრს ეგონა, რომ დარჩებოდნენ ხანგრძლივ პერიოდში და მიწებს დაამუშავებდნენ, ასე არ მოხდა. როგორც კი პანდემია შემსუბუქდა ან ადამიანები შეეჩვივნენ ვირუსთან თანაცხოვრებას, ისინი ძველ საცხოვრებელ ადგილებს დაუბრუნდნენ. ახლაც დაახლოებით იგივე სიტუაციაა. მიუხედავად იმისა, რომ გარკვეული აგრარული პროექტები ხორციელდება ადგილობრივი თვითმმართველობების დონეზე თუ  სოფლის განვითარების სააგენტოს დონეზე, ნამდვილად იგრძნობა მუშა ხელის ნაკლებობა. ახალგაზრდების ძირითადი ნაწილი ურბანულ ტერიტორიებზე ცხოვრობს. ისინი იშვიათად ჩადიან სოფლებში და შესაბამისად არც მუშაობა უნდათ.  მუშახელის სიმცირეს არა მხოლოდ ფერმერული მეურნეობების წარმომადგენლები ადასტურებენ, არამედ მსხვილ სამეწარმეო კომპანიებშიც ამ მხრივ დიდი პრობლემაა“, - აცხადებს აროშიძე.

მისი თქმით, ადამიანებს ურჩევნიათ დაკავდნენ ქვეყნის გარეთ სეზონურ სამუშაოებზე და შესაძლებლობის შემთხვევაში, ქვეყნის გარეთ დარჩენასაც ახერხებენ. მათ არჩევანს ძირითადად შრომის ანაზღაურების სიდიდე განაპირობებს.

,,მუშახელის დეფიციტია ბევრ სფეროში, მაგრამ განსაკუთრებით მნიშვნელოვანია სოფლის მეურნეობა. ვცხოვრობთ იმ გარდაუვალ მოცემულობაში, როცა სურსათი ძვირდება, მსოფლიო ბაზარი არასტაბილურია, რა დროსაც ადგილობრივ ბაზარზე უნდა ვაკეთებდეთ აქცენტს. ეს უკვე სერიოზულად გვიჭირს, ვინაიდან ძალიან მცირეა მოსავლიანობა. ახალგაზრდები ძირითადად ქვეყნის გარეთ არიან, სოფლებში 55 წელს და მეტი ასაკის მოსახლეობაა დარჩენილი. აქტიური შრომის ძალა შეიძლება აღრიცხულია, მაგრამ შრომის ბაზარს აკლდება, რაც საკმაოდ დიდი პრობლემაა. მიწას დაამუშავებ, რაღაც გამოსავალს ნახავ, მაგრამ აქედან წასულ ადამიანს ადვილად ვერ დააბრუნებ. მუშახელი რომ ჩავანაცვლოთ, აუცილებელია მაქსიმალურად დამუშავდეს მიწები და მოთხოვნა გაჩნდეს. მეორე მხარეა, შეძლებს თუ არა ქართველი ფერმერი ადგილობრივ მუშახელს გადაუხადოს იმდენი, რამდენსაც ჩვენი თანამემამულეები თურქეთში იღებენ. ძალიან კარგი იქნება, თუკი ქართველებს სხვა ქვეყნებში დასაქმება მონური პირობის ხარჯზე არ მოუწევთ, მაგრამ ამის რესურსს ჯერჯერობით ვერ ვხედავ“, - ამბობს აროშიძე.

რაც შეეხება დღიური შრომის ანაზღაურებას, საქართველოში 50-70 ლარის ფარგლებში მერყეობს. 

სპეციალისტების გათვლით, 3 ტონა მოსავლის მისაღებად შინამეურნეობების მიერ გაწეული ხარჯი 900-დან 1000 ლარამდეა.