ნოემბერში საქართველოში ინფლაციის წლიურმა განაკვეთმა 12.5% შეადგინა, თუმცა ცალკეულ პროდუქციაზე ფასები ბევრად უფრო მეტად გაიზარდა. სამომხმარებლო კალათაში შესული 305 დასახელების პროდუქტიდან და მომსახურებიდან 270 შემთხვევაში ფასები გაიზარდა, 10 დასახელების პროდუქტზე უცვლელად შენარჩუნდა 25 შემთხვევაში კი შემცირდა.

ბოლო ერთ წელიწადში თევზის კონსერვი და მოხარშული ძეხვი 13-13 პროცენტით გაძვირდა, შოკოლადი, ნიგოზი, ბანანი და კარაქი 14-14 პროცენტით, შებოლილი ხორცი 16%-ით, სულგუნი 17%-ით, ხინკალი 20%-ით, ქათმის ხორცი 21%-ით, პური 23%-ით, წიწიბურა 25%-ით, კარტოფილი 34%-ით, შაქარი 35%-ით, მზესუმზირის ზეთი 41%-ით, კვერცხი 42%-ით, ბადრიჯანი 75%-ით და კომბოსტო 97%-ით.

სამკურნალო საშუალებებიდან სისხლძარღვთა გამაფართოებელი მედიკამენტები 16%-ით გაძვირდა, ტკივილგამაყუჩებლები 20%-ით.

სხვა არასასურსათო პროდუქტებიდან ბოლო 12 თვეში შეშა 20%-ით გაძვირდა, ავტომობილის სათადარიგო ნაწილები ასევე 20%-ით, სამზარეულოს გარნიტური 22%-ით, საქალაქთაშორისო მგზავრობა 23%-ით, ბავშვის სათამაშო 27%-ით, დიზელი 40%-ით, ბენზინი 45%-ით. იმპორტირებული პროდუქციის თვითღირებულების ზრდასთან ერთად ინფლაციის ფორმირებაში საწვავის გაძვირებამ მნიშვნელოვანი როლი შეასრულა.

ინფლაცია დაფარულია გადასახადია და ის ადამიანების რეალურ შემოსავლებს ამცირებს. ადამიანს რაც მეტად უჭირს, საკვებზე შემოსავლის უფრო დიდ ნაწილს ხარჯავს. სურსათი საშუალოდ 17%-ით გაძვირდა, რაც იმას ნიშნავს, რომ გაჭირვებული ადამიანისთვის ინფლაცია საშუალოზე მაღალი იყო.

პენსიის 20 და 25 ლარიანი მატება საშუალო ინფლაციამაც გადაყლაპა, მაგრამ რადგან პენსიონერიც პენსიის უმეტეს ნაწილს საკვებსა და მედიკამენტებში ხარჯავს, მისი ეკონომიკური მდგომარეობა ბოლო ერთ წელიწადში მნიშვნელოვნად გაუარესდა.

მთავრობა შარშანდელი 6.8%-იანი ეკონომიკური ვარდნის ფონზე წელს 10.5%-იანი ზრდით ამაყობს, თუმცა სიღარიბის ზრდას ირიბად მაინც აღიარებს. 2020 წლის ოქტომბერში სოციალური დახმარება 510 ათასმა ადამიანმა მიიღო, 2021 წლის ოქტომბერში 24%-ით მეტმა - 633 ათასმა.

იანვრიდან კომუნალური გადასახადები ყველასთვის გაძვირდა, ოღონდ ბიზნესისთვის უფრო მაღალი პროცენტული მაჩვენებლით. გადაწყვეტილება ერთი შეხედვით მძიმე სოციალური ფონის უფრო მეტად გაუარესების წინააღმდეგ იყო მიმართული, თუმცა ბიზნესებმა ტარიფი საბოლოო პროდუქციის ღირებულებაში ასახეს, რაც ტვირთად ისევ მოსახლეობას დააწვა.