შერჩევაში მოხვედრილი თბილისის პროექტების მიხედვით 1 კვ.მ. საცხოვრებელი ფართის ფასი საშუალოდ ყველაზე მეტად თეთრი კარკასით ჩასაბარებელ ბინებზე გაიზარდა. მაგალითად ვაკეში თეთრი კარკასის ფასის საშუალო ზრდამ (აშშ დოლარში გამოსახული) 2022 წლის დასაწყისიდან სექტემბრამდე 46%-ს მიაღწია და 1 200$-დან 1 752$-მდე გაიზარდა. ბათუმის სანაპირო ზოლში კი შავ კარკასზე ფასის 52%-იანი ზრდით საცხოვრებელი ფართის ღირებულებამ 1 073$-ს მიაღწია, — ამის შესახებ ეროვნული ბანკის უძრავი ქონების დეველოპმენტის სექტორის კვლევაშია აღნიშნული.
უმაღლესი ფასი კარკასის ყველა მდგომარეობაზე თბილისში, განსაკუთრებით ვაკეშია, შემდეგ მოდის კრწანისი და საბურთალო. ფასების ყველაზე მაღალი ზრდა ვაკე-საბურთალოში დაფიქსირდა, ხოლო თეთრ კარკასზე ყველა უბანში უფრო მეტი ზრდა ფიქსირდება ვიდრე დანარჩენი ტიპის კარკასზე.
„მშენებლობის საწყის ეტაპზე დაუსრულებლობის რისკის გამო ფასი უფრო დაბალია, ხოლო როდესაც რამდენიმე თვის შემდეგ ამ ფართის ფასის ზრდას ვაკვირდებით, ნაწილობრივ ეს გამოწვეულია საბაზრო პირობებით, ნაწილობრივ კი იმ დაუსრულებლობის რისკის შემცირებით, რომელიც მშენებლობის პროცესის წინსვლასთან ერთად კლებულობს. ასევე ფასი მით უფრო მაღალია, რაც ნაკლებია ჩაბარებამდე დარჩენილი დრო.
მიწის ხარჯს ყველაზე დიდი წილი თვითღირებულებაში ზამთრის კურორტებზე უჭირავს, ყველაზე ნაკლები კი ბათუმსა და სხვა რეგიონებში, სადაც მასშტაბის ეკონომიას აქვს ადგილი. რკინა-ბეტონის ხარჯს კი პირიქით, უფრო ნაკლები წილი აქვს, რაც ზამთრის კურორტის სპეციფიკიდან გამომდინარეობს (დაბალი შენობები, ხის მასალა და ა.შ.). შერჩეულ კომპანიებზე დაკვირვებით საკურორტო ზონაში მდებარე დეველოპერულ პროექტებზე უფრო მაღალი საერთო მოგების მარჟაა ვიდრე თბილისში, თუმცა არა მატერიალური სხვაობით. მათ მარჟას მნიშვნელოვნად ჩამორჩება სხვა ქალაქების მონაცემები.
SME მსესხებლებში უფრო მეტი საკუთარი კაპიტალია, ვიდრე კორპორატიულში. კომერციული ბანკის საკრედიტო რისკების მხრიდან აღნიშნული მიდგომა შესაძლოა საფუძვლიანიც იყოს, რადგან მცირე კომპანიები უფრო მოწყვლადია ეკონომიკური შოკების მიმართ, ვიდრე დიდი. ამასთან კორპორატიული მსესხებლის უკან ხშირად დგას სხვა დაკავშირებული კომპანიები სხვა, დივერსიფიცირებული სექტორებიდან“, — აღნიშნულია კვლევაში.
მოსახლეობის ნაკლებად ცვალებადი რაოდენობის ფონზე საქალაქო დასახლების ზრდა უძრავ ქონებაზე მოთხოვნის წარმოქმნის უმთავრეს ფაქტორად რჩება. 2015 წლიდან დღემდე ურბანიზაცია 2,3 პპ-ით (66 ათასი კაცი) გაიზარდა, რაშიც ძირითადი კონტრიბუტორი თბილისი და ბათუმია. ევროპასთან შედარებით საქართველოში დაბალი ურბანიზაციაა.